Reklama

Niedziela Rzeszowska

Powołanie do życia konsekrowanego w świecie

Instytuty świeckie

Ks. Wojciech Piwowarczyk

Archiwum

Ks. Wojciech Piwowarczyk

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Kiedy się zapytamy: „Kto czy co – oprócz łaski Bożej – miało wpływ na rozwój twojego życia religijnego?”, to najczęściej pada odpowiedź: rodzina, przyjaciele, ksiądz, grupa modlitewna, udział w pielgrzymce. Bóg posługuje się ludźmi. Zetknięcie się z księdzem czy siostrą zakonną w codziennym życiu może być wyzwoleniem ukrytego powołania. Kapłaństwo i życie zakonne to formy życia poświęconego Bogu i ludziom w naszym społeczeństwie znane. Natomiast bardzo mało znane są instytuty świeckie. Świat potrzebuje, może zwłaszcza dzisiaj, ludzi, którzy by głęboko tkwili w świecie, rozumieli jego problemy, a jednocześnie byli w szczególny sposób oddani Panu Bogu. Istota życia konsekrowanego w świecie polega na nierozdzielnym połączeniu trzech elementów: konsekracji, świeckości i apostolstwa. Ich połączenie stanowi o specyfice instytutów świeckich.

Konsekracja

Konsekracja to bezwarunkowe pójście za Chrystusem potwierdzone ślubami. Konsekracja w instytucie świeckim jest taka sama jak zakonna – co do wartości i treści, a jednocześnie zupełnie inna niż zakonna, bo wpisana w rzeczywistość świecką, realizowaną w działalności zawodowej i społecznej. Ubóstwo, posłuszeństwo, czystość, radykalizm ewangeliczny są w życiu członka instytutu trudniejsze niż w życiu zakonnym, bo wymagają nieustannej odpowiedzialności osobistej.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Świeckość

Świeckość to pragnienie dzielenia warunków życia wszystkich ludzi, pragnienie bycia w świecie, zajmowanie się sprawami świata, aby go kierować ku Bogu. Zewnętrznie nie ma różnicy między członkami instytutu a innymi świeckimi.

Apostolstwo

Apostolstwo instytutów nie polega na tym, żeby żyć w świecie i od wewnątrz go przemieniać, żeby w ramach swoich zaangażowań zawodowych, rodzinnych, społecznych dawać życiem świadectwo Ewangelii na kształt zaczynu. Oficjalnym aktem zatwierdzającym tę formę życia właściwą instytutom świeckim było wydanie przez papieża Piusa XII 2 lutego 1947 r. Konstytucji Apostolskiej „Provida Mater Ecclesia” (tzn. Troskliwa Matka Kościół). Intuicje i próby tworzenia tego typu wspólnot istniały w Kościele od początku chrześcijaństwa. W Polsce inicjatywy tego rodzaju podjął o. Honorat Koźmiński w okresie zaborów.

Reklama

Organizacja życia w instytucie

Członkowie instytutu żyją w swoich środowiskach, zachowując dyskrecję co do swojej przynależności do instytutu. Członkinie nie mieszkają wspólnie, lecz samotnie lub w swojej rodzinie. Ten rys, charakterystyczny dla instytutów, odróżnia je zdecydowanie od zakonów. Członek instytutu sam musi się troszczyć o warunki konieczne do realizacji powołania. Nikt mu nie „przydzieli” czasu na modlitwę, ani nikt nie określi zadań na dany dzień. A jednak instytut jest wspólnotą, i to wspólnotą bardzo wyraźnie przeżywaną. Brak więzi bezpośrednich w codziennym życiu wzmaga potrzebę więzi duchowych. Głęboka jedność braterska urzeczywistnia się we wzajemnych relacjach, w wymianie myśli, w modlitwie i we wzajemnej trosce o każdego członka, a zwłaszcza o tych, którzy przeżywają trudności. Regularne spotkania, dni skupienia, rekolekcje, zjazdy są okazją do bezpośrednich kontaktów. W czasie takich spotkań wspólna modlitwa, wspólne rozważanie Słowa Bożego, wspólna refleksja zarówno nad problemami, które niesie udział w świecie, jak i nad problemami osobistymi – wszystko to stwarza oparcie i pomoc do coraz pełniejszego oddania się Bogu i do prawdziwej służby ludziom. Każdy instytut ma określoną organizację wewnętrzną zgodną z konstytucjami. Na czele całego instytutu stoi przewodnicząca generalna, która ma do pomocy radę i przewodniczące funkcyjne.

Formacja w instytutach

Osoby będące w okresie formacji pozostają w swoim środowisku zawodowym, rodzinnym, koleżeńskim. Nie są izolowane od ludzi i spraw, wśród których przebiegało ich dotychczasowe życie. Formacja w warunkach codzienności stawia wymagania, by znaleźć czas na modlitwę i na to wszystko, co służy formacji duchowej, teologicznej i ogólnoludzkiej. Trzeba umieć wybierać, rezygnować z tego, co jest mniej ważne. Wchodzącej osobie towarzyszy formacyjna, która zapoznaje z programem studium i służy pomocą w rozumieniu, przeżywaniu nowej drogi. Życie konsekrowane w świecie wymaga określonych cech osobowości. Potrzebna jest dojrzałość emocjonalna i społeczna, zrównoważenie, poczucie odpowiedzialności, samodzielność, prawość i otwartość zarówno w sensie relacji do świata, jak i do osób odpowiedzialnych w instytucie, których zadaniem nie jest kontrola czy nakazywanie, ale pomoc we wspólnym rozeznawaniu woli Bożej.

Jak się budzi takie powołanie?

Bóg ma różne, nieraz zaskakujące sposoby, aby uświadomić powołanie. Zwykle powołanie do instytutu dojrzewa później niż inne. Często budzi się w zetknięciu z realnymi bólami i problemami świata. W Polsce jest ponad 30 instytutów. Jednym z wielu jest Instytut Świecki Chrystusa Króla. Powstał on w czasie II wojny światowej w 1942 r., a założycielem jest ks. dr Wojciech Piwowarczyk, obecnie sługa Boży. Członkinie tego instytutu żyją w wielu diecezjach, w tym na terenie diecezji rzeszowskiej. Informacje o instytutach można znaleźć w Internecie: www.instchrkr.katowice.opoka.org.pl lub skontaktować się telefonicznie w Rzeszowie: Agnieszka, tel.: 535 592 697.

Podziel się:

Oceń:

2015-05-07 14:11

[ TEMATY ]

Wybrane dla Ciebie

Ewangelia w czasach internetu

adobe.stock.pl

Internet niesie więc ze sobą cały szereg pozytywnych możliwości informacyjnych oraz ewangelizacyjno-formacyjnych.

Więcej ...

Święta Ludgarda. Prekursorka nabożeństwa do Najświętszego Serca Pana Jezusa

Święta Ludgarda

Autorstwa Francisco Goya - Domena publiczna/pl.wikipedia.org

Święta Ludgarda

Ludgarda ur. się w Tonges na terenie Belgii w 1182 r. Gdy miała 12 lat, rodzice oddali ją na wychowanie do klasztoru sióstr benedyktynek św. Katarzyny w okolicach Limburga.

Więcej ...

Gdańsk: 15-tysięcy uczestników Marszu dla Życia i Rodziny

2024-06-17 13:16

PAP/Paweł Supernak

Około 15 tys. uczestników zgromadził Marsz dla Życia i rodziny, który przeszedł w niedzielę ulicami Gdańska. Obecni byli mieszkańcy Archidiecezji Gdańskiej oraz z całej Polski, a także goście z Londynu, Berlina i Luksemburga. W Marszu uczestniczył metropolita gdański i przewodniczący Episkopatu abp Tadeusz Wojda. Wydarzenie zorganizowano pod hasłem "Zaufaj Panu".

Więcej ...

Reklama

Najpopularniejsze

Ulicami Warszawy przeszedł XIX Marsz dla Życia i Rodziny

Kościół

Ulicami Warszawy przeszedł XIX Marsz dla Życia i Rodziny

Mamy obowiązek kochać swoją ojczyznę

Wiara

Mamy obowiązek kochać swoją ojczyznę

Dobry jak chleb – św. Brat Albert Chmielowski

Niedziela Podlaska

Dobry jak chleb – św. Brat Albert Chmielowski

Nowy Sącz: Pożar zabytkowego kościoła p.w. Św. Heleny

Kościół

Nowy Sącz: Pożar zabytkowego kościoła p.w. Św. Heleny

Anita Włodarczyk zdobyła srebrny medal w rzucie młotem w...

Sport

Anita Włodarczyk zdobyła srebrny medal w rzucie młotem w...

Dzierżoniów. Pogrzeb Marii Chlipały - matki...

Niedziela Świdnicka

Dzierżoniów. Pogrzeb Marii Chlipały - matki...

Jednoosobowe biuro rzeczy znalezionych

Wiara

Jednoosobowe biuro rzeczy znalezionych

12 czerwca: Rocznica objawień w Akicie. Uzdrowienia,...

Wiara

12 czerwca: Rocznica objawień w Akicie. Uzdrowienia,...

Rozważania na niedzielę: Lekarz odpuszczał grzechy

Wiara

Rozważania na niedzielę: Lekarz odpuszczał grzechy