Błogosławieństwa ustanowione przez Kościół są widzialnymi znakami, przez które wyraża się i w sposób właściwy poszczególnym znakom urzeczywistnia uświęcenie ludzi w Chrystusie oraz uwielbienie Boga, które stanowią cel, do jakiego zmierzają wszystkie inne dzieła Kościoła.

Wszystkie błogosławieństwa, które udzielane są na zakończenie Mszy św., zarówno krótkie, jak i te bardziej rozbudowane mają zasadniczo tę samą rangę i ważność. W niektórych dniach i okolicznościach zwykłą formułę błogosławieństwa poprzedza zgodnie z przepisami inna, uroczysta formuła błogosławieństwa albo modlitwa nad ludem. Wyróżnia się błogosławieństwa na różne okresy roku liturgicznego, a także w liturgicznych dniach wspomnień świętych oraz inne błogosławieństwa, np. w liturgii za zmarłych czy na poświęcenie kościoła. Biskup natomiast może posłużyć się jeszcze formułą błogosławieństwa pontyfikalnego, które przysługuje tylko biskupom na podstawie innych przepisów. Nie jest ono jednak w niczym ważniejsze od innych, jest tylko bardziej uroczystą formą zwykłej formuły błogosławieństwa przeznaczoną, jak wcześniej wspomniano - dla biskupów.

Wyróżnić natomiast należy błogosławieństwo apostolskie z odpustem zupełnym. Jest to forma błogosławieństwa, która wiąże się z udzieleniem odpustu zupełnego wiernym uczestniczącym w Mszy św., oczywiście, tym, którzy spełniają warunki, by taki odpust otrzymać. W tym przypadku należy stwierdzić, że to błogosławieństwo jest „ważniejsze” od zwykłego. Może go udzielić biskup i to tylko w swojej diecezji lub zrównany z biskupem diecezjalnym prałat na powierzonym mu terenie, tylko trzy razy w roku w wyznaczonych przez siebie dniach uroczystych świąt. Z tym błogosławieństwem związana jest również zmieniona formuła zakończenia aktu pokuty, wymagane są w modlitwie powszechnej wezwania w potrzebach Kościoła oraz w intencjach papieża, a także rozbudowana forma zapowiedzi błogosławieństwa, wypowiadana zwykle przez diakona. Podobnego błogosławieństwa na mocy prawa udzielonego przez Stolicę Apostolską może udzielić neoprezbiter (nowo wyświęcony kapłan) na zakończenie tzw. Mszy św. prymicyjnej.