Reklama

Sport

Wojna i pokój. Rzecz o sporcie

pixel2013/pixabay.com

Mówią niektórzy, że pojedynek piłkarski to substytut wojny. Wyznawcy tego poglądu argumentują, że w ten pokojowy sposób rozładowywane są gromadzące się w ludziach emocje, co sprawia, że o prawdziwej wojnie nikt na jakiś czas nie będzie myślał.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Tezy nie wyeryfikuje jednak historia, bo od do chwili, od której piłkę nożna rozumiano jako grę, w której kopie się piłkę tylko nogami, w odróżnieniu od rugby, gdzie dozwolone jest także chwytanie i rzucanie rękami, świat doświadczył już niezliczoną – wiem przesadzam, ale niech tak zostanie – ilość wojen. Faktem jest jednak, że mundial ze swymi 64 meczami potrafi rozgrzać emocje do czerwoności i wycisnąć morze łez szczęścia i bólu. Emocje nadal buzują też w sercach polskich kibiców, mimo że nasze orły, nie wiadomo czy z uprzejmości, czy ze złości, nie nadużyły zbytnio rosyjskiej gościnności.

W trakcie kilku meczów kibicowałem, a kibicując, byłem zmuszony pragnąć czyjegoś zwycięstwa albo życzyć komuś porażki. W meczach, w których grali Polacy, kibicowałem, oczywiście, Polsce. Chciałem, żeby nasi piłkarze wygrali, mimo że zdawałem sobie sprawę, że balon oczekiwań był napompowany mocno, ale sztucznie, a niektórzy na pytanie, czy zdobędziemy mistrzostwo świata odpowiadali z podtekstem, że w piłce wszystko się może zdarzyć, podbijając w ten sposób niebotycznie stawkę, skłaniając przy tym niektórych biedaków do postawienia wszystkiego na jedną kartę i do efektownego bankructwa, na szczęście tylko emocjonalnego. Chciałem, żeby wygrali nasi, ale na przeciwników, choć z żadnym z krajów nie mam związków, w żadnym nie byłem, patrzyłem też ciepło. Miało to tę zaletę, że osłodziło nieco gorycz porażki. Ale po kolei. Senegalczyka nie znam żadnego. Studiowałem dawno temu z przedstawicielami innych afrykańskich nacji. Lubiłem i lubię ich, bo oni lubili Polskę, a lubili Polskę, bo lubili Jana Pawła II. Tylko lub aż przez to Afrykańczycy stali się mi bliscy. Wszyscy. Także Senegalczycy, choć to kraj muzułmański, ale św. Jan Paweł II był w nim w 1992 r. i na pewno podbił serca Senegalczyków i pamiętają jego oraz Polskę dobrze.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Pozytywne myśli o Kolumbii są zasługą Jaime, kolumbijskiego księdza, którego spotkałem we Włoszech. Zapamiętałem go z rozmów o jego umęczonym wtedy walką z kartelami i partyzantką kraju. Mówił cicho, tak jakby się bał. Japończyka z kolei nie znałem żadnego. Jedynie Koreańczyka. Też z okresu studiów rzymskich. Mimo tego, że bywało, iż pomiędzy Koreą a Japonią iskrzyło, i z tego, co wiem, narody nie lubią się specjalnie, patrzyłem na Japończyków przez pryzmat jedynie mi znanego azjatę, akurat Koreańczyka. Był cichy i spokojny. Ułożony powiedziałbym, a najbardziej imponował mi, gdy zajadał żeberka pałeczkami. Mistrzostwo. Później trzymałem kciuki za Japończyków w pojedynku z Belgami z powodów powyższych, ale także dlatego, że byli słabsi. Gdy wydawało się, że Japończycy mają wygraną w kieszeni, wzburzyłem się, kiedy to Belgowie, w całym meczu na pewno lepsi, zdobyli dwie bramki i uciekając przed rozgoryczeniem, wyłączyłem telewizor, bo nie chciałem patrzeć na porażkę moich jednowieczornych faworytów. W meczu Argentyny z Francją z kolei kibicowałem tym pierwszym. Argentynę znam – dużo powiedziane – przez papieża Franciszka i oczywiście przez słynne argentyńskie steki. Na francuską drużynę boczę się, chwilowo pewnie, bo wiadome jest, że ich prezydent nie za bardzo lubi Polskę i Polaków chyba także. Mam nadzieję, że to minie.

A właściwie dlaczego to piszę. Dlaczego tak się wywnętrzniam? Pora na wniosek. Zamiast traktować piłkę nożną jako substytut wojny, wolę raczej zwyczaj starożytnych olimpiad, podczas których przerywano wojny. Gdyby dziś rozciągnąć go na wszystkie międzynarodowe zawody sportowe, to nie byłoby czasu walczyć.

Podziel się:

Oceń:

0 0
2018-07-08 19:56

[ TEMATY ]

Wybrane dla Ciebie

Walczą o życie

PKBWL

Decyzja szefa MON Antoniego Macierewicza o wznowieniu działalności komisji smoleńskiej i powołaniu specjalnej podkomisji mającej zbadać sprawę niewyjaśnionej katastrofy z 2010 r. to bardzo ważne wydarzenie, które jednak nie powinno nikogo zaskakiwać.

Więcej ...

Dziś Wielki Czwartek – początek Triduum Paschalnego

Pio Si/pl.fotolia.com

Od Wielkiego Czwartku Kościół rozpoczyna uroczyste obchody Triduum Paschalnego, w czasie którego będzie wspominać mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. W Wielki Czwartek liturgia uobecnia Ostatnią Wieczerzę, ustanowienie przez Jezusa Eucharystii oraz kapłaństwa służebnego.

Więcej ...

Lublin. Światu potrzeba ludzi takich jak św. Józef

2024-03-28 11:02

Katarzyna Artymiak

Więcej ...

Reklama

Najpopularniejsze

Dziś Wielki Czwartek – początek Triduum Paschalnego

Kościół

Dziś Wielki Czwartek – początek Triduum Paschalnego

Triduum Paschalne - trzy najważniejsze dni w roku

Triduum Paschalne - trzy najważniejsze dni w roku

Postawiono zarzuty ks. Michałowi O.

Kościół

Postawiono zarzuty ks. Michałowi O.

Roxie Węgiel: Wiara w Boga wyznacza mi kierunek życia

Wiara

Roxie Węgiel: Wiara w Boga wyznacza mi kierunek życia

Bratanek Józefa Ulmy o wujku: miał głęboką wiarę,...

Kościół

Bratanek Józefa Ulmy o wujku: miał głęboką wiarę,...

Jak przeżywać Wielki Tydzień?

Wiara

Jak przeżywać Wielki Tydzień?

W internecie pojawiło się nieznane dotąd nagranie...

Kościół

W internecie pojawiło się nieznane dotąd nagranie...

Przewodniczący KEP: rozpoczynamy dziewięcioletnią...

Kościół

Przewodniczący KEP: rozpoczynamy dziewięcioletnią...

Abp Galbas: Mówienie, że diecezja sosnowiecka jest...

Kościół

Abp Galbas: Mówienie, że diecezja sosnowiecka jest...